Germanische Ursprache

Urgermanisch
Verbreitig: (usgschtorbe)
Linguistischi
Klassifikation
:
Sproochchürzel
ISO 639-2

gem


Das isch e Karta vo vorrömerzitlicha Kultura, wo mit am Urgermanischa in Verbindig brocht werdend; öppa 500 v. Chr. bis 50 v. Chr.; dia Gägend, wo rosarot gfärbt isch, zeigt, wo d Jastorfkultur verbreitet gsi isch. Nochär denn, im 1. Jh. v. Chr., isch z Germanischa scho witer verbreitet gsi: Im Weschta öppa bis an da Rhii, im Süda bis zur Donau und im Oschta ungfähr bis an d Weixla.

Urgermanisch (au Protogermanisch) säit mä dr hüpothetische Vorlöifersprooch vo alle germanische Sprooche, gwüssermaasse d Ursprooch vo dr germanische Sproochfamilie, wo under anderem die hütige Sprooche Dütsch, Änglisch, Niiderländisch oder Schwedisch drzue ghööre. Es isch mööglig, ass s Urgermanisch sich rund um die westligi Ostsee im 2. Joorduusig v. d. Z. entwigglet het, spöötistens aber im 1. Joorduusig.


Developed by StudentB